ارایه الگوی ساختاری سرمایه‌ فکری براساس یادگیری سازمانی در دانشگاه شهید بهشتی

هدف اساسی پژوهش حاضر ارایه الگوی ساختاری یادگیری سازمانی و سرمایه فکری در دانشگاه شهید بهشتی بوده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه‌ی آماری این پژوهش را کلیه‌ی کارکنان دانشگاه شهید بهشتی با مدرک دیپلم و بالاتر از آن تشکیل می‌دهد. با روش نمونه‌گیری تصادفی تعداد291 نفر از کارمندان بر اساس جدول حجم نمونه‌ی کرجسی و مورگان انتخاب شدند. از بین این تعداد 277 پرسشنامه تکمیل و تحلیل شد. ابزار سنجش عبارتند از پرسشنامه‌های استاندارد یادگیری سازمانی واتکینز و مارزیک (2002) و پرسشنامه استاندارد سرمایه‌ی فکری بنتیس (1997). میزان پایایی برای پرسشنامه یادگیری سازمانی 94/0 و میزان پایایی پرسشنامه سرمایه‌ فکری 95/0 می‌باشد. روش پژوهش از نوع الگوی ساختاری؛ تحلیل مسیر می‌باشد. نتیجه‌ی تحلیل مسیر بیانگر این است که رابطه‌ی معنا‌داری بین ابعاد یادگیری سازمانی و سرمایه‌ فکری برقرار است و بیشترین اثر مستقیم را می‌توان تحت‌عنوان اثر مستقیم یادگیری در سطح سازمانی در بُعد یادگیری سازمانی بر سرمایه‌ فکری عنوان نمود و سرمایه‌ انسانی به عنوان مهم‌ترین شاخص سرمایه‌ فکری در این مدل شناخته می‌شود.